Ο Μάρτιος είναι ο μήνας ευαισθητοποίησης για τις εγκεφαλικές βλάβες. Παρόλο που τα ποσοστά αυξάνουν ραγδαία παγκοσμίως, στην Ελλάδα η εγκεφαλική βλάβη παραμένει μια σιωπηλή επιδημία. Η ενημέρωση του ευρέος κοινού για τις εγκεφαλικές βλάβες, τις επιπτώσεις στην καθημερινή ζωή, την αποκατάσταση αλλά και την ανάγκη πρόληψης αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την όσο το δυνατόν πιο έγκαιρη και στοχευμένη αντιμετώπιση.

Η Μονάδα Νευροψυχολογίας και Αποκατάστασης Επίκτητων Εγκεφαλικών Βλαβών της ΕΛΕΠΑΠ παρέχει υπηρεσίες υψηλής εξειδίκευσης μέσω ολιστικών προγραμμάτων νευροψυχολογικής αποκατάστασης σε ενήλικες και παιδιά που έχουν υποστεί επίκτητη εγκεφαλική βλάβη.

Η ολιστική νευροψυχολογική προσέγγιση, βάσει τεκμηριωμένων επιστημονικών μελετών, αποτελεί την αποτελεσματικότερη προσέγγιση για τη σφαιρική αντιμετώπιση των γνωσιακών, συμπεριφορικών και συναισθηματικών δυσκολιών που δυσχεραίνουν την καθημερινότητα μετά από εγκεφαλική βλάβη. Απώτερος σκοπός της παρέμβασης είναι η καλύτερη δυνατή λειτουργικότητα, αυτονομία και ανεξαρτησία.

Οι προσωπικές μαρτυρίες των ίδιων των συμμετεχόντων εκφράζουν το βίωμα, τις ανάγκες, τις σκέψεις και τα συναισθήματα τους και μας βοηθούν να δούμε την κατάσταση μέσα από τη δική τους σκοπιά. Ενημερώσου-Ευαισθητοποιήσου-Ρώτα-Στήριξε!!!




Μαρτυριες:

Πριν το τροχαίο και την ΚΕΚ ήμουν ένας επιτυχημένος άνθρωπος επαγγελματικά με μεγάλο κοινωνικό περίγυρο. Δυστυχώς όλα αυτά χάθηκαν πολύ γρήγορα. Έγινα οξύθυμος, απότομος, δε μπορούσα να καταλάβω τα λεγόμενα των άλλων και ξεχνούσα πολύ γρήγορα. Απομονώθηκα, έμεινα χωρίς φίλους και βίωσα τη μοναξιά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Με τις συμβουλές και τις οδηγίες των θεραπευτών αλλά και των υπολοίπων μελών της ομάδας μας, γίνομαι ένας νέος Μιχάλης. Η ένταξη μου στην κοινωνία γίνεται με αργούς ρυθμούς αλλά αισθάνομαι πλέον σιγουριά για να προχωρήσω μπροστά!

Μιχάλης, 49 ετών.

Έπαθα εγκεφαλικό όταν ήμουν 36 ετών. Έχουν περάσει 10 χρόνια από τότε. Στην ΕΛΕΠΑΠ βρίσκομαι τα τελευταία 2. Η εγκεφαλική βλάβη δε σε κάνει ανόητο ή τρελό, όπως νομίζει ο κόσμος. Μπορεί να έχω κάποιες δυσκολίες και να χρειάζομαι περισσότερο χρόνο ή διαφορετικούς τρόπους για να κάνω αυτά που για τους άλλους είναι αυτόματα, έχω όμως πλήρη διαύγεια. Η κίνηση είναι μεν σημαντική, αλλά μπροστά στην καλή λειτουργία του εγκεφάλου φαίνεται τελικά ασήμαντη και μικρή.

Κατερίνα, 46 ετών.

Η εγκεφαλική βλάβη μπήκε πολύ νωρίς στη ζωή μου, μόλις στα 14, όταν τραυματίστηκα από ψαροντούφεκο. Επί 10 χρόνια προσπαθούσα να αποκαταστήσω τα κινητικά μου προβλήματα. Είχα όμως και άλλες δυσκολίες, νοητικές και συμπεριφορικές, που δεν τις καταλάβαινα και για τις οποίες δε μας μίλησε ποτέ κανείς. Η Ελλάδα είναι «σε κώμα» ως προς την ενημέρωση των ενδιαφερομένων για την εγκεφαλική βλάβη. Μετά τη συμμετοχή μου στο πρόγραμμα της ΕΛΕΠΑΠ συνειδητοποίησα ότι χρειάζεται πολλή δουλειά, αλλά μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Δεν πρέπει να αφήνουμε το πρόβλημά μας χωρίς να προσπαθούμε να βρούμε λύση. Αν ήξερα από την αρχή ότι υπάρχει εξειδικευμένη δομή, η ζωή μου θα είχε πάρει ένα εντελώς διαφορετικό δρόμο.

Μαξιμίλιαν, 26 ετών.

Έπαθα εγκεφαλική βλάβη όταν ήμουν 19 χρονών. Ήμουν δάσκαλος χορού και την ώρα που χόρευα έπαθα ανακοπή καρδιάς με αποτέλεσμα να μείνει ο εγκέφαλός μου χωρίς οξυγόνο για αρκετή ώρα. Από τότε είχα πολλές δυσκολίες στην καθημερινότητα. Η αποκατάσταση μετά από μια εγκεφαλική βλάβη είναι μια χρόνια και δύσκολη διαδικασία, η οποία όμως είναι πολύ σημαντική. Σε πρώτο βαθμό καταλαβαίνεις τις δυσκολίες σου και στη συνέχεια μαθαίνεις τρόπους και στρατηγικές να τις βελτιώσεις.

Γιάννης, 25 ετών.

Κανείς δεν ξέρει τι σημαίνει εγκεφαλική βλάβη μέχρι να συμβεί στον ίδιο ή σε κάποιον δικό του, πράγμα που το απεύχομαι για όλους. Η εγκεφαλική βλάβη δεν επηρεάζει μόνο τη νόηση και την κίνηση, αλλά και το συναίσθημα και τη συμπεριφορά και αυτό το έμαθα με το δύσκολο τρόπο, μετά το τροχαίο. Πρέπει να είμαστε όλοι ανοιχτοί να βοηθήσουμε ανθρώπους που έχουν υποστεί κάποια βλάβη στο κεφάλι και όχι να του απομονώνουμε. Η παρουσία και μόνο δείχνει την καλοσύνη και δίνει αισιοδοξία ώστε να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις όποιες αναποδιές.

Κώστας, 35 ετών.

Πριν από 10 χρόνια με παρέσυρε αμάξι, ενώ προσπαθούσα να διασχίσω το δρόμο σε φανάρι πεζών, με αποτέλεσμα να πάθω ΚΕΚ. Μετά από μια εγκεφαλική βλάβη αλλάζουν πολλά. Αλλάζει η αντίληψη σου για τον κόσμο. Οι άλλοι σε αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Αλλάζει ο χρόνος πρόσληψης και επεξεργασίας των πληροφοριών αλλά και ο χρόνος αντίδρασης, κάτι που δυσκολεύει την καθημερινότητα και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Στην Ελλάδα υπάρχει μεγαλύτερη επικέντρωση στην κινητική αποκατάσταση και όχι στη νοητική που για μένα πλέον είναι εξίσου, αν όχι, πιο σημαντική. Αυτό που μετράει περισσότερο είναι το «είναι» και όχι το «φαίνεσθαι». Μετά την πρόσφατη μου συμμετοχή στη Μονάδα Νευροψυχολογίας και Αποκατάστασης της ΕΛΕΠΑΠ μου είναι πλέον ξεκάθαρο. Πρέπει να αντιμετωπιζόμαστε ως ίσοι και όχι σα φαινόμενα, για να μπορέσουμε να επανενταχθούμε ομαλά στην κοινωνία.

Εύη, 31 ετών.